Bir defter alıp içine rastgele yazı yazmanın rahatlatıcı etkisini fark etmek beni şaşırtmıştı. Ben de o andan sonra her boşluğumda yazmaya devam ettim.
İlk aşamalarda sadece günlük niyetini kullandığım bu defterler sonrasında plan ve programlarını yazdığım, projelerim üzerine notlar aldığım çok amaçlı bir araç haline geldi. Bir fikir üzerine sadece düşünmektense yazarak düşünmenin daha iyi olduğunu fark ettim.
Fikirlerin somutlaştığı ilk yerin yazı olduğunu anladım.
Yazıyor, üzerine düşünüyor, tekrar yazıyor ve sonunda ortaya bir eylem planı çıkarıp işe koyuluyordum. Yazı yazma, günlük tutma alışkanlığım gitgide daha farklı hale beni dönüştürüyordu. Kendimi çok daha üretken hissediyordum.
2015 yılından bu zamana kadar baktığımda kendimi hiç olmadığım kadar üretken hissediyorum. Ayrıca bu defteri yaşadığım sorunların çözümünde de kullanıyorum. Örneğin mesleğimle ilgili ya da ilişkilerimle ilgili bir sorun yaşadığımda, sorunun yarattığı ruhsal durumdan çıkıp çözüm üreten kişi olmak için oturup yazmaya başlıyorum.
Tabi 6 yıl içinde yazarkenki düşünme tarzım değişti. Önceden sadece olan biteni yazarken şimdi yaşadıklarım karşısında nasıl tepkiler vereceğimi, hatta hiç yaşamadığım olaylar olduğunda neler yapabileceğimi ayrıntılı olarak da yazıyorum. Bu sadece duygusal meseleler için değil hedeflerim, planlarım ve projelerim dahil yaşanabilecek her şey hakkında olabiliyor.
Mesela kulübümün 2020 yılının Ekim ve 2021 yılı Ocak aylarını kapsayan öğrenci kaydı için hazırladığım dosya üzerinde çalışırken, salgın etkisini de işin içine katmam gerektiğini düşündüm. Normalde kulübümün bir dönemi 4 ay sürer ve bir öğrenci haftada iki günden ortalama 30 ders görür. Fakat Koronavirüs salgını nedeniyle bir önceki dönemimiz 7 ay sürmüştü ve canlı derslerle beraber 40'un üzerinde ders kadar yapmıştık. Yeni dönemi planlarken defterime velilerim, öğrencilerim ve kurum yöneticileri gözünden bakarak yazmaya başladım.
