Şimdi bir kitap var. Adı "Çizginin Dışındakiler" Outliers da İngilizcesi. Bu kitabı 1 sene önce Şubat ayı gibi babil.com'dan almıştım.
O zamanlar girişim dünyasıyla yakından ilgileniyordum. Hem de kendi girişimlerime odaklanmıştım ve bir ekibimiz vardı. Sürekli Türkiye'de ve dünyada nelere girişilmekte, kimler bu girişmelerden başarılı olmakta ve acaba benim girişimim de başarılı olacak mı diye çok fazla araştırıp, düşünür dururdum.
O zamanlar öğretmenliğe başlamak elimde olsa da başlamadım. Girişimlerimle ilgilenmek daha cazip geldi. Aynı zamanda da Karate dersi verdiğim öğrencilerim vardı ve onları da bırakmak istemedim. Yani ben girişimci olmak ve bunu sürdürmek istiyordum.
"Çizginin Dışındakiler" kitabına başladım ve içindeki örnekleri öncelikle hayranlıkla okudum ve inceledim. Şampiyon Hokey ligi oyuncularının 1 Ocak ve sonrası doğmalarının onlara sağladığı tesadüfi avantajı, Bill Gates ve Bill Joy gibi yazılım dahilerinin nasıl dünyayı değiştirecek adımlar attığı, dünyanın en zengin insanlarının 20.yüzyılda ABD'den nasıl çıktığını en bilimsel haliyle öğrendim. Fakat gün geldi kitabı cart diye okumayı bıraktım.
Peki kitabı neden yarım bıraktım?
O zamanki psikolojik durumum ve yaşadığım dinamikler, başarının bu kadar da tesadüfen oluşmuş fırsatların ürünü olmadığına inanmamı sağladı. Fakat Malcolm Gradwell, " Çizginin Dışındakiler" kitabında, binlerce hatta milyonlarca insanın arasından sıyrılıp fark yaratıp, diğer insanların hayran kalmasını sağlayan güya özel insanların aslında; yaşadıkları ortamın, ailelerinin, kişilik yapılarının sonucunda tüm bunları başardığını anlatıyor.
Örneğin Bill Gates, Seattle'da yaşayan varlıklı bir ailenin çocuğudur. Ortaokul çağında özel bir okulda okumaktadır ve okulun anneleri her yıl düzenledikleri kermeste, o sene elde ettikleri tüm gelirle öğrencilere dönemin ilk zaman paylaşımlı bilgisayarını hediye olarak almışlardır. Bilgisayar Bill'in çok ilgisini çekmiş ve 14 yaşından üniversiteye gidene kadar gecesini gündüzüne katarak program yazmıştır. Sonunda da karşısına çıkan fırsatı değerlendirip, Microsoft'u kurmuş ve bugünkü sonuca ulaşmıştır.
Bill Gates'in olayı ciddi anlamda, nefes kesici derecede doğrudur. Fakat ben kitaba da yazdığım gibi 27 Mart 2015 yılında, başarının hayatla olan, hatta evrenle olan ilişkimiz olduğuna yüzde yüz inanıyordum. Kontrolümde olmayan her şeyi akışına bırakıyor ve yaşamıma bu fikirle devam ediyordum.
1 sene sonra, 25 Şubat 2016 tarihinde bu kitabı heyecanla okuyup bitirdim. Kitaptan ders çıkardım, sayfalarca notlar aldım ve önüme gelen herkese anlatmaya başladım.
Peki 1 senede neler değişti?
Artık girişimci değil miyim?
Artık hayatın akışına bırakmayı seçmiyor muyum?
İkisi de değil.
Gayet tabi hala girişimci ruhumu içimde taşıyorum. Hatta alev alev tutkularımı besliyorum. Fakat artık tecrübe sahibiyim. 1 sene önce girişimlerimin başarısız olmasını asla ve asla istemiyordum (sanırsam bu nedenle geçen yılki girişimlerimi başlatamamamın nedeni de bu). Fakat şuanda elimde beni başarıya götürecek herhangi bir haritaya ihtiyaç duymuyorum. Bilmediğim bir yola giderken aynı "Çizginin Dışındakiler"de araştırılan insanların çevrelerindeki fırsatlar gibi, kendi fırsatlarımı farketmeye çalışıyorum. Başarı, yolda ortaya çıkacak. Sadece adımlarımı atıyorum.
Peki ya hayatın akışına bırakmak?
Ben hala hayattan/evrenden çok şey bekleyen bir insanım. Düşüncenin oluşumunu ve insanın düşündüklerini duygularıyla hissettiğinde gerçekleştirdiği mucizeleri biliyorum. Hatta kendimden biliyorum. Fakat artık gerçekten istediğim şeylere odaklanıyorum. Gerçekten beni heyecanlandıran ve yaparken büyük zevk duyduğum uğraşlar...
Sonuç olarak,
1 senede değişen fikirlerim ve elde ettiğim yeni bakış açısından dolayı çok memnunum. 1 sene sonra da şuanlarıma baktığımda, olumlu olarak değişen fikirlerimi ve yeni bakış açılarımı farketmeyi diliyorum.
Sevgiler.
