Biz insanlar, uzun yıllar korkularla yaşamışız. Hala da öyle yaşıyoruz. Bebeklikten başlayan korkutma süreci, okullarda pekiştiriliyor ve iş hayatında başarıyla devam ediyor. Eğitim, her ne kadar istenilen değişimi yaratmadaki çaba olsa da, bu çabayı korku katmanıyla çevrelemek çok anlamsız. Örneğin öğrencilerin çöpleri çöp kutusuna değil de bulduğu herhangi bir yere atmasının çözümü olarak "korku" merkezli 2 adım uygulanabilir. Fakat sonuçlarına katlanmak göze alınırsa...

1) Öğrenciyi azarlamak

Öğrenciyi azarlamak, hakaret etmek ya da kulağını çekmek onun o sırada çöpü alıp çöp kutusuna atması için bir yol olabilir. Fakat çok değil, 1 ders sonra aynı öğrenci yine aynı davranışı yapacaktır. Buna çözüm olarak yine öğrenci daha fazla ve uzun azarlanabilir. Azarlanma ve hakaret boyutuna göre, o öğrenci çöpünü biraz geç olsa da bu sefer çöpün tam kenarına atacaktır.

2) Öğrenciyi notla tehdit etmek

Yine kısa süreli etkisi olan ve sadece tehdit edenin canını sıkan bir durum. Öğrenci yine bir süre çöpü çöp kutusuna atacak fakat sonra çöplerini yerçekimine bırakacaktır.

ÇÖZÜM nedir?

Çözüm, öğrenciye örnek olmak ve okulun uygun yerlerine daha fazla çöp kutusu koymaktır.

Çözüm, öğrencilere derslerde 1 dakika bile olsa çöp kutusuna çöp atmanın önemini anlatmaktır.

Çözüm, öğrencilere zor gelen çöp atma davranışını eğlenceye dönüştürmektir.

Mesela...

Bu çalışmayı, odamın tam yanındaki boş duvara yaptım ve odamın çevresindeki biriken çöpler artık neredeyse yok. Tabi ki bazı "ilgi" noksanlığı yaşayan öğrenciler bu potayı bozma teşebbüsünde bulundu. Fakat gözlemlediğim genel durum tamamen olumlu oldu. Buradan tüm öğrencilerime teşekkür ediyor ve öğretmen arkadaşlarıma da örnek teşkil etmesi için paylaşıyorum.