"Öğrenci: Öğretmenim ben bir süre spora gelemeyeceğim.

Öğretmen: Neden?

Öğrenci: Derslerimin bazılarını yükseltene kadar babam/annem spora gitmemi yasakladı."

Her gün binlerce antrenör ve öğretmenin karşılaştığı bir diyalog...

Bir ortaokul öğrencisi, yaratılış gereği kendini gerçekleştirme yolunda yapması gereken en önemli davranış; KENDİNİ İFADE ETMEKTİR.

Kendini ifade etmek, sadece iletişim yoluyla olmaz. Hatta ortaokul öğrencileri için iletişim, kendini ifadenin en sığ yollarından biridir. Çünkü farklı ailelerden ve kültürlerden gelen öğrencilerden oluşan bir okulda, arkadaşları ve öğretmenleri ile olan iletişimleri sürekli değişebilir.

Öğrenciler, kendilerini ifade etmek için çoğunlukla "kendilerini kanıtlamaya" yönelirler.

Peki bunu nasıl yaparlar?

Derslerinden yüksek almaya çalışırlar.

Okul takımına girmek isterler ve kendilerini bir spor branşında göstermek isterler.

Resim yaparlar ve yaptıkları resimlerin panoda sergilenmesini isterler.

Müzikle ilgilenirler ve konsere çıkmak isterler....

Daha onlarca yolu denerler.

Peki yetişkinler, bugünkü şartlarda çocukları kendilerini ifade etmesine izin veriyorlar mı?

Günümüzde yetişkinler çocukların sadece derslerindeki puanlarla kendilerini ifade etmesini umuyorlar. Derslerinden ve test sonuçlarından aldıkları puanlar bir öğrencinin o anda başarılı ya da başarısız veya hatalı ya da süpersonik bir çock olduğunu gösteriyor.

Bu yanlış mı?

Dozajına göre evet; dengeli uygulanırsa hayır.

Velilerin, çocuklarını tanımaya zaman ayırmaları şart. Çocuklarının tutkularını, ilgilerini ve kendilerini ifade biçimlerini öğrenmeli ve o yolda onları motive etmeliler.

Bir öğrenci derslerinin yanında, keşfettiği herhangi bir fiziksel özelliğini ortaya koymak için katıldığı spor etkinliği zaman geçtikçe derslerine de yansıyacaktır. Öğrenci kazandığı özgüvenle derslerindeki eksik parçaları da yerine koyacak ve zihinsel gelişimini hızlandıracaktır.

Bu sadece spor için değil, şiir, kompozisyon, resim ya da tiyatro gibi sanat etkinliklerinde de geçerlidir.

Toparlayacak olursak;

Sevgili veliler,

Çocuklarınızın kendilerini ortaya koymalarına,

Kendilerini "evet başarıyorum!" hissini yaşamalarına izin verin...

Yoksa ileride bir günde, çocuğunuz olumsuz olarak da ifade biçimlerine sığınabilir.

Teşekkürler,

Sevgiler...